تکرار زندگی
اگه یک کم فکر کنی می بینی زندگی ارزش زنده بودن رو نداره
اگه یک کم بیشتر فکر کنی می بینی زندگی ارزش مردن نداره
اگه هم بیشتر فکر کنی می بینی مردن و زنده بودن ارزش فکر کردن رو نداره
دیروز آسمان آبی ، باغچه پلکانی حیاط ، کتابهای قفسه
و تنهایی من
امروز تکرار لاجوردی آسمان ، تکرار پلکانی باغچه ، تکرار قفسه های کتاب
و تکرار تنهایی من ...
و فردا تکرار امروز ...
زندگی تکرار هر روزه من
و من
خسته از تکرار زندگی ...
چیست پایان این روزها ؟
آیا در گذر از این راه به درختی خواهم رسید
یا در گره های مبهم علفهای هرز خواهم ماند ؟!
چیست پایان این جدال روز و شب
که از پی هم ثانیه ها را می برند ؟
دیروز...
امروز...
فردا...
زندگی تکرار هر روزه من
و من
خسته از تکرار زندگی ...........
عاشقی مار و به خدا عشق منی
حکایت عاشقی مار عشقی
یکی بود یکی نبود ، یه گوشه از این کره ی خاکی که همه جا جنگ و جدل و دعوا بود ، میون این همه آدم که به فکر معاش و بدبختی خودشون بودند یه دانشجو بود .... این دانشجو که یک مار خوش خط و خال بود عاشق بود .... آره ، اون عاشق یه مار خوش خط و خال دیگه شده بود .... کارش این بود که هر روز خدا بره و توی سلف و توی صحن دانشگاه و توی راهرو و غیره نیش نیش کنان معشوقش رو از دور ببینه .... اولین بار معشوقش رو سر کلاس شیمی مورتیمر دیده بود و وقتی که رفت تا جزوه ی معشوقه اش رو بگیره تا دفترش رو کامل کنه ، دلش دست اون گیر افتاد .... نیش نیش کنان به اون فهموند که جزوه می خواد واون هم وقتی جزوه رو داد فکر نمی کرد اینقدر با هم تریپ لاو بشن ..... خلاصه سرتون رو درد نیارم مار دانشجوی قصه ی ما بد جوری عاشق بود و توی خونه ی دانشجویی اش چپ و راست عکس های معشوقش رو چسبونده بود و همه اش ”دلم مثل دلت خونه شقایق“ گوش می داد!!! تموم پوست و گوشتش (البته نمی دونم که مار گوشت داره یا نه) و سلول های بدنش عشق ، عشق می کردند .... هر روز صبح که از خواب پا می شد و عزم دانشگاه می کرد فقط به خاطر اون بود ، البته ممکن بود توی این رفت و آمدها مردم و بقیه دانشجوها و حتی حراست ببیننش و زنگ بزنن آتش نشانی که بیاد و ببرتش باغ وحش ولی خوب همه می دونیم که عشق این چیزها سرش نمی شه که ....!
آدم عاشق حاضره به خاطر معشوقش همه چیزشو حتی جونشو بده و در عوض یه بار بتونه با دیدن اون یار دلربا ، حتی از راه دور آروم بگیره .... (حتماً دیدید که این آقا پسرهای گل گلاب تموم محتویات جیب هایشان را تقدیم می کنند تا چند دقیقه ای رو با معشوق توی پیتزا فروشی و کافی شاپ بگذرونن و سان شاین و کوردن بلو و کاپوچینو بخورن!! دیدید که ؟)
خلاصه جونم واسه تون بگه مار قصه ی ما هر روز که می گذشت عاشق تر می شد و دیگه کارش به جاهای باریک رسیده بود و شبها توی کوچه ها می خزید و قوطی پپسی شوت می کرد (البته من نمی دونم چی جوری این قوطی رو شوت می کرد!) و آواز ”ای مار احمد آباد تو ممور بندری“ می خوند و های های اشک می ریخت .
دیگه داشت لیسانس اش رو می گرفت و یه جورایی وارد چهارمین سال از این عشق خانمان سوز و جانسوز می شد و یادش می اومد چه واحدهای رو که نیفتاده و چه کلاسهایی رو نرفته فقط به عشق معشوقش و خلاصه این آتش هنوز که هنوز بود بدجوری در دل مار شعله می کشید (از اول داستان تا حالا دارم فکر می کنم دل مار کجاشه ، تا حالا که به هیچ نتیجه ای نرسیدم!) به فکر ازدواج دانشجویی هم افتاد ولی خب این درسته که یه مار بود ولی برای ازدواج ، اونم از نوع دانشجویی اش ، هنوز مارمولک بود !
سرتون رو درد نیارم انگاربرای عاشق واقعی هیچوقت رسیدن به اون کسی که دلداده اش شده در کار نیست (رجوع شود به داستان ”شیرین و فرهاد“ و همچنین ”لیلی و مجنون“ و همچنین بازبینی سریال ”پلیس جوان“ !) البته این رو هم بگم که مار قصه ی ما عاقل تر از این بود که بره به سمت پوچی و کندن کوه و دود و از این جور حرفا (خب هر چی باشه از قشر تحصیلکرده و فرهیخته ی جامعه بود) ولی خب در عشق هیچوقت رسیدنی نیست !
همینه ، همیشه هر چی عاشقه می دونه جدایی می رسه ، عاقبت ، تنها می مونه
مار دلداه قصه ی ما بعد از 4 سال و اندی که یه عمری بود ، فهمید که معشوقش شیلنگ بوده ! ، نه مار !...
sabzine.com
به خدا عشق منی
ستاره ی سربی من چرا دل به تو دادم که دلم میشکنی
هر چه از عشق بگویم تو همه طعنه زنی
طعنه زن باک ندارد دل غمدیده ی من
هر چی باشد من یک مردم تو هم از جنس زنی
میگی نه یالا بفرما ، خل وچل قحطه تو دنیا
که شدی همدم اون مردک احمق !!حسنی!!
من همش گل میگم و حرفای خوب خوب میزنم
تو شدی آینه دق ، میگی خیلی خفنی
خفنم باشه ، قبوله ، به جهنم ، به درک
اما ای دختر خوشگل قبول کن که یکم بد دهنی
من چه جوری آخه باید به تو ثابت بکنم
که بابا خانم خوشگل بخدا عشق منیبه خدا عشقه منی
اربعین حسینی
السلام علیک یا ابا عبدالله الحسین
اربعین حسینی بر شیعیان جهان تسلیت باد
حرف دل
سلام بر آنان
که در پنهان خویش
بهاری برای شکفتن دارند
و می دانند
هیاهوی گنجشک های حقیر
ربطی با بهار ندارد
حتی کنایه وار .
بهار غنجه سبزی ست
که مثل لبخند باید
بر لب انسان بشکفد
بشقابهای کوچک سبزه تنها یک سین
به سین های ناقص سفره می افزاید
بها ر کی می تواند
این همه بی معنی باشد ؟؟؟
بهار آن است که خود ببوید
نه آنکه تقویم بگوید
...آسمان حال مرا می فهمد آن هنگام که نگاه از آن بر می گیری و به دیگر جا می دوزی
زمین حال مرا می فهمد آن لحظه که پای از آن برمی داری و با پله های نیاز به افلاک می رسی
گلهای سرخ باغجه کوچک حیاط نیز حال مرا می فهمند وقتی دست نوازش گرت را از آنها دریغ می کنی...
حتی
حتی گنجشکهای کوچک روی درخت دم پنجره نیز حال مرا می فهمند آن دم که بی مهری می کنی و پنجره بر آواز آنان می بندی
اینها عجیب نیست ، نخند ... تنها یک چیز در این میان عجیب است ؛
تو چرا حال مرا نمی فهمی ؟
دوستت دارم غائب همیشه حاضر....